WIEMY WSZYSTKO O BRANŻY KOSMETYCZNEJ

Nazwa miodu manuka wywodzi się z języka Maorysów – grupy etnicznej, która stosowała go w praktykach leczniczych. 

Miód manuka jest, jak sama nazwa wskazuje, miodem wyprodukowanym z manuki (Leptospermum scoparium), krzewu z rodziny myrtaceae. To drzewo jest endemiczne dla Nowej Zelandii, a sam obszar geograficzny sprawia, że ​​ma wyjątkowe właściwości. Kwiaty, z których jest produkowany miód, kwitną sześć tygodni, co nie pozostawia zbyt wiele czasu pszczołom na zebranie nektaru. Dlatego miód z manuki jest drogi.

Leczy, koi i nawilża, opóźnia starzenie się

Wśród najpopularniejszych walorów miodu manuka możemy wymienić działanie antyseptyczne i przeciwzapalne – bardzo przydatne w przypadku trądziku i innych chorób skóry (egzema, trądzik różowaty itd.), ale także w higienie jamy ustnej.

Ważne jest jego działanie lecznicze – wspomaga naprawę skóry i zmniejsza blizny, może być stosowany do powierzchniowych ran. Ma także działanie nawilżające i co ważne, wpływa zarówno na włosy, jak na skórę. Kolejna zaleta miodu to działanie antyoksydacyjne – jego składniki pomagają spowolnić proces starzenia się skóry.

Znane są też jego właściwości prozdrowotne – tradycyjny miód z manuki ma pozytywny wpływ na właściwą pracę układu pokarmowego, reguluje także florę bakteryjną jelit.

Jak wykorzystać miód manuka w kosmetyce?

Miód manuka znajduje zastosowanie również w kosmetyce, stając się składnikiem wielu produktów pielęgnacyjnych.

Stosuje się go m.in. w preparatach kojących przesuszoną skórę oraz cerę z problemami skórnymi, takimi jak trądzik czy pękające naczynka. Ten miód znajduje się w składzie maści na łuszczycę, egzemę, wypryski, oparzenia czy atopowe zapalenie skóry.

Jego działanie kojące sprawia, że sprawdza się także w przypadku trudno gojących się ran, odleżyn, bólów reumatycznych czy nawracającej opryszczki. Chore miejsca można smarować samym miodem lub używać leczniczych specyfików z jego dodatkiem.

Unikalny skład króla miodów

Wszystkie właściwości lecznicze miodu z manuki pochodzą w dużej mierze z wysokiej zawartości nadtlenku wodoru i metyloglioksalu (MGO), jest go więcej niż w innych miodach. Tradycyjne miody mają do 10 mg MGO na 1 kilogram, z kolei w miodzie z manuki stężenie MGO jest od 10 do nawet 50 razy wyższe. Jednak różne miody niekoniecznie mają ten sam poziom aktywności. Im dalej krzew znajduje się na północ od wyspy, tym silniejsze jest jego działanie przeciwbakteryjne.