StoryEditor
Surowce
14.08.2024 12:46

Pożar w zakładzie BASF w Ludwigshafen powoduje zakłócenia w dostawach kluczowych składników

Wiele składników produkowanych przez BASF może stać się teraz trudnodostępne / BASF

W wyniku pożaru w zakładzie BASF w Ludwigshafen, do którego doszło 29 lipca 2024 roku, firma ogłosiła force majeure (działanie siły wyższej) na dostawy wybranych witamin, karotenoidów oraz niektórych składników aromatów. Incydent ten wpłynął na globalne łańcuchy dostaw, zmuszając firmę do podjęcia natychmiastowych działań naprawczych.

W następstwie pożaru, który wybuchł w zakładzie BASF SE w Ludwigshafen, firma ogłosiła force majeure (działanie siły wyższej) na dostawy kilku kluczowych produktów. Dotknięte zostały przede wszystkim możliwości zapewnienia transportu witaminy A i E, karotenoidy oraz składniki aromatyczne, takie jak Ionony, Pyranol, DL-Mentol, Rose Oxide, Etylinalol, Nerolidol i Izofytol R. Pożar spowodował poważne uszkodzenia w zakładzie, co skutkowało całkowitym wstrzymaniem produkcji tych kluczowych składników.

Co to jest force majeure?

Force majeure, czyli siła wyższa, to klauzula w umowach handlowych, która zwalnia strony z odpowiedzialności za niewykonanie zobowiązań w przypadku wystąpienia nieprzewidzianych zdarzeń, które są poza kontrolą stron. Przykładami takich zdarzeń mogą być klęski żywiołowe, wojny, strajki, awarie techniczne czy, jak w przypadku BASF, pożar w zakładzie produkcyjnym. Ogłoszenie siły wyższej oznacza, że firma nie jest w stanie spełnić swoich zobowiązań umownych z powodu zaistniałych okoliczności i może tymczasowo wstrzymać lub ograniczyć dostawy produktów bez ponoszenia odpowiedzialności za ewentualne konsekwencje dla klientów.

Jeżeli umowa przewiduje możliwość opóźnienia wynikającego z działania siły wyższej, przedsiębiorstwo jest zwolnione z obowiązku wypłaty odszkodowania przewożonej osobie. Siła wyższa ma szczególne znaczenie w prawie cywilnym, gdyż jej wystąpienie może uwolnić osobę od odpowiedzialności za określone zdarzenie prawne. W relacjach między przedsiębiorstwami siła wyższa zazwyczaj wyklucza odpowiedzialność za powstałą szkodę, nie prowadząc do zerwania kontraktu lub rozwiązania umowy, chyba że zawarto inne postanowienia.

Pożar w BASF i konsekwencje

Choć pożar doprowadził do lekkich obrażeń kilku pracowników, wszyscy zostali już wypisani ze szpitala medycznego BASF. Pomimo relatywnie niewielkich obrażeń, incydent spowodował znaczne zakłócenia w łańcuchu dostaw. BASF jest w stałym kontakcie ze swoimi klientami, starając się minimalizować negatywne skutki wynikające z przerw w produkcji. Firma podjęła również kroki w celu jak najszybszego wznowienia produkcji.

Skala zniszczeń w zakładzie jest znacząca, co oznacza, że przywrócenie pełnej funkcjonalności może potrwać dłużej niż pierwotnie zakładano. Proces czyszczenia, inspekcji i naprawy został już rozpoczęty, jednakże wciąż nie jest jasne, kiedy produkcja i dostawy dotkniętych składników zostaną wznowione. Sytuacja ta jest szczególnie trudna, biorąc pod uwagę globalny zasięg działalności BASF i znaczenie, jakie mają produkowane w Ludwigshafen składniki dla wielu branż.

Pożar w zakładzie BASF w Ludwigshafen uwypukla wrażliwość globalnych łańcuchów dostaw na nieprzewidziane zdarzenia. Firma, będąca jednym z największych dostawców chemikaliów na świecie, zmuszona jest do dynamicznego zarządzania sytuacją kryzysową, aby ograniczyć wpływ na klientów i rynek. Jednocześnie, priorytetem pozostaje bezpieczeństwo pracowników oraz szybkie przywrócenie pełnej funkcjonalności zakładu.

Czytaj także: BASF inwestuje w produkcję emolientów w Düsseldorfie

ZOBACZ KOMENTARZE (0)
StoryEditor
Surowce
11.08.2025 14:54
TSUE utrzymuje unieważnienie klasyfikacji ditlenku tytanu jako podejrzanego czynnika rakotwórczego
Wyrok oznacza, że obecna klasyfikacja dwutlenku tytanu w tej formie przestaje obowiązywać i może zostać przywrócona jedynie po przeprowadzeniu nowego procesu regulacyjnego.Shutterstock

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) oddalił odwołania rządu Francji i Komisji Europejskiej, potwierdzając unieważnienie unijnej klasyfikacji proszkowego ditlenku tytanu jako podejrzanego czynnika rakotwórczego przy wdychaniu. Orzeczenie kończy kilkuletni spór dotyczący oceny ryzyka tej substancji i wskazuje na błędy w analizie naukowej, na której oparto decyzję regulacyjną.

Sprawa dotyczyła decyzji z 2020 roku, w której UE sklasyfikowała proszek ditlenku tytanu zawierający co najmniej 1 proc. cząstek o średnicy ≤10 μm jako substancję kategorii 2 – podejrzewaną o rakotwórczość drogą inhalacyjną. Podstawą tej oceny były ustalenia Komitetu ds. Oceny Ryzyka (RAC) Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA), który oparł się głównie na jednym badaniu inhalacyjnym na zwierzętach (Heinrich i in., 1995). Organizacje branżowe zakwestionowały tę metodologię, wskazując m.in. na błędne obliczenia dotyczące tzw. „przeciążenia płuc” oraz nieuwzględnienie efektu aglomeracji cząstek.

W 2022 roku Sąd UE uznał, że w ocenie RAC popełniono oczywiste błędy, m.in. nie biorąc pod uwagę wszystkich istotnych czynników naukowych, i unieważnił klasyfikację. Francja i Komisja Europejska odwołały się od tego wyroku, argumentując, że sąd przekroczył swoje uprawnienia w zakresie kontroli oceny naukowej. TSUE nie podzielił jednak tej opinii, potwierdzając, że Sąd UE działał w granicach prawa i zasadnie zakwestionował rzetelność analizy.

Wyrok oznacza, że dotychczasowa klasyfikacja ditlenku tytanu pozostaje nieważna, a ewentualne ponowne jej wprowadzenie wymaga przeprowadzenia nowego, pełnego procesu regulacyjnego. Sprawa stanowi istotny precedens, pokazując, że unijne sądy są gotowe szczegółowo weryfikować naukowe podstawy decyzji dotyczących klasyfikacji chemikaliów, zwłaszcza gdy mają one poważne skutki gospodarcze i prawne dla branż takich jak przemysł farb, tworzyw sztucznych czy kosmetyków.

ZOBACZ KOMENTARZE (0)
StoryEditor
Surowce
04.08.2025 13:35
Nadciąga kryzys na rynku oleju palmowego? Starzejące się plantacje zagrażają globalnym graczom na rynku kosmetycznym
Olej palmowy to składnik używany przez wiele marek kosmetycznych.Wikimedia Commons, Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International

Dylemat, z jakim boryka się wielu drobnych plantatorów w Azji Południowo-Wschodniej, to czarny sen wielu producentów kosmetyków: czy wymieniać stare drzewa palmowe, które coraz słabiej owocują, czy utrzymać bieżącą produkcję kosztem przyszłych zbiorów. To zjawisko o zasięgu kontynentalnym, które potencjalnie wpłynie na globalne ceny oleju palmowego. Obecnie ponad połowa światowej podaży olejów roślinnych pochodzi właśnie z tego surowca, z czego 85 proc. przypada na Malezję i Indonezję. Jednak w nadchodzących pięciu latach eksport z tych dwóch krajów może spaść nawet o 20 proc.

Jak pokazują dane uzyskane przez Reutersa, produkcja spowalnia, a dotychczasowe prognozy mogą być zbyt optymistyczne. W Malezji drobni plantatorzy odpowiadają za 40 proc. areału upraw palm olejowych. Wg ocen weteranów branży, Doraba Mistry’ego i M.R. Chandrana, ponad połowa drzew na malezyjskich plantacjach przekroczyła wiek maksymalnej wydajności, co znacznie odbiega od danych rządowych (36,2 proc.). Również w Indonezji sytuacja jest alarmująca – do października 2024 r. zrealizowano zaledwie 10 proc. celu z 2016 r., zakładającego odnowienie 2,5 mln hektarów do 2025 r.

Według szacunków bazujących na danych rządowych i branżowych, do 2030 r. łączny eksport oleju palmowego z Malezji i Indonezji może spaść do 37 mln ton – o jedną piątą mniej niż w 2024 r. W samym przypadku Indonezji przewiduje się spadek eksportu do 20 mln ton – niemal o jedną trzecią mniej niż rok wcześniej. Tymczasem światowy popyt na olej palmowy ma wzrosnąć do 2050 r. o 50 mln ton, co wymagałoby rocznego wzrostu produkcji na poziomie minimum 2 proc. Tymczasem obecna dynamika wskazuje na tempo zaledwie 1,5 proc. rocznie.

image

ÄIO otrzymało milion euro na przekształcanie odpadów przemysłowych w oleje kosmetyczne

Drobni rolnicy, z którymi rozmawiał Reuters, niechętnie decydują się na replantację. Ich głównym źródłem dochodu są dojrzałe drzewa, których usunięcie oznaczałoby utratę przychodów na 3–5 lat – czas niezbędny, by nowe sadzonki zaczęły owocować. Przykład przywoływany przez Reutersa w depeszy to 5-akrowa plantacja w stanie Johor opiera się głównie na drzewach sadzonych w latach 90. XX wieku. Niektórzy, jak właściciel 50-akrowej plantacji w Banting, zwracają uwagę także na brak siły roboczej i starzejących się właścicieli, których dzieci wyemigrowały do miast.

W Malezji wskaźnik replantacji wynosił średnio tylko 2 proc. rocznie przez ostatnie pięć lat – to połowa rządowego celu. Choć państwo oferuje dofinansowanie w postaci 50 proc. grantu i 50 proc. pożyczki, wielu rolników obawia się zadłużenia. W Indonezji finansowanie zostało podwojone w 2023 r., jednak wciąż wielu plantatorów nie spełnia warunków formalnych, by otrzymać środki. Na dodatek moratorium na wylesianie w Indonezji i ograniczenia dotyczące powierzchni uprawnej w Malezji uniemożliwiają znaczące zwiększenie areału nowych plantacji.

Problemy z replantacją i starzeniem się drzew już wpływają na rynek. W 2024 r. surowy olej palmowy handlowany był z premią $39/tonę względem oleju sojowego – rok wcześniej to olej palmowy był tańszy o 160 dolarów za tonę. Indie, największy importer na świecie, po raz pierwszy w historii ograniczą zakupy oleju palmowego na rzecz innych olejów roślinnych. Jeśli trend się utrzyma, świat może wkrótce stanąć przed rosnącym niedoborem oleju palmowego – kluczowego surowca dla przemysłu spożywczego, kosmetycznego i chemicznego.

ZOBACZ KOMENTARZE (0)
18. sierpień 2025 20:08