StoryEditor
Rynek i trendy
04.09.2018 00:00

Paweł Woch, drogerie Laboo: Coraz więcej właścicieli drogerii nie ma środków na inwestycje w swoje sklepy

Indywidualne drogerie przetrwają, ale ich właściciele muszą inwestować w swoje sklepy. Niestety chętnych do wydawania pieniędzy jest coraz mniej.

Właścicielom sklepów brakuje kapitału na rozwój swoich biznesów. Wielu przyjęło taktykę „na przeczekanie” – nie inwestują w modernizacje, w marketing. Paweł Woch, dyrektor zarządzający sieci drogerii Laboo przyznaje, że coraz trudniej jest zmobilizować detalistów chociażby do zrobienia sieciowej wizualizacji.

– Kiedy powstawały sieci zrzeszające tradycyjne drogerie, wszyscy wierzyliśmy, że proces budowania jednolitego wizerunku pójdzie szybciej i będzie na większą skalę – mówi. – To co udało się zrobić jest bardzo cenne, jest sporo sklepów, które zostały przekształcone w nowoczesne drogerie i w takim duchu też działają. Jednak mam wrażenie, że proces transformacji się zatrzymał. Coraz trudniej jest namówić właścicieli drogerii chociażby do tego, żeby zainwestowali w wygląd swoich sklepów. Są obojętni na tego typu działania. Nie chcą przyjmować standardów sieci, bo nie chcą się uzależniać od jednego podmiotu, ale też nie chcą nawet odnowić swoich placówek. Wielu nie ma po prostu kapitału na inwestycje i jeśli chcemy, żeby przetrwały na rynku musimy brać na siebie koszt takich remontów – przyznaje Paweł Woch.

Nadal jednak indywidualne sklepy kosmetyczne działają. Są wśród nich takie, które radzą sobie świetnie pomimo agresywnej konkurencji zagranicznych sieci, nie tylko drogeryjnych, ale też dyskontów czy hipermarketów. – Są wśród właścicieli drogerii tacy, którzy w porę rozwinęli swój biznes, prowadzą po kilka sklepów, rozszerzają działalność, utrzymują swoje rodziny i wielu ludziom dają pracę. Są też pojedyncze drogerie, na prowincji, w małych miasteczkach i wsiach, i te też utrzymują się w swoich lokalnych społecznościach, choć wydawać by się mogło, że nie ma to ekonomicznego uzasadnienia. Radzą sobie właśnie dzięki temu, że miejscowi klienci wspierają „swoich” – tłumaczy Paweł Woch.

Jego zdaniem rynek tradycyjny przetrwa, choć będzie nadal ewoluował. Stopniowo będą z niego znikały placówki o najsłabszej finansowej kondycji i te, których właściciele chcą tylko dotrwać do emerytury. Zaszkodzić tradycyjnemu handlowi mogą też niesprzyjające przepisy. – Trudności w prowadzeniu prostych biznesów mnożą się. To ludzi zniechęca nie tylko do zakładania, ale i kontynuowania działalności – podsumowuje Paweł Woch. Aby drogeria była konkurencyjna musi mieć też interesujący asortyment, inny niż masowy, który można kupić w markecie czy w dyskoncie. To jednak również wiąże się z koniecznością posiadania środków na inwestycje w nowości i ich promocję.

ZOBACZ KOMENTARZE (0)
StoryEditor
Rynek i trendy
22.04.2025 12:35
Guardian: Tanie perfumy podbijają brytyjski rynek – co druga osoba kupiła zapachowy „dupe”
Shutterstock

Na brytyjskim rynku perfum pojawił się nowy trend, który dynamicznie zyskuje popularność – tzw. „dupe scents”, czyli tańsze odpowiedniki znanych luksusowych zapachów. Jeden z takich zapachów przypomina perfumy Baccarat Rouge 540 warte 355 funtów, a inny – Penhaligon’s Halfeti za 215 funtów. Tymczasem ceny ich imitacji zaczynają się już od 5 funtów. Według badań aż połowa brytyjskich konsumentów przyznaje, że kupiła tego typu produkt, a 33 proc. zadeklarowało chęć ponownego zakupu.

Zjawisko zyskało popularność głównie dzięki mediom społecznościowym – na TikToku hasztag #perfumedupe ma tysiące wpisów. Jednak za atrakcyjną ceną często kryją się kontrowersje prawne. Producenci oryginalnych perfum coraz częściej zwracają się do prawników o porady, jak bronić swoich formuł przed kopiowaniem. W niektórych przypadkach konkurencyjne firmy pytają nawet, jak legalnie stworzyć perfumowy „dupe”. Niestety, jak podkreślają eksperci, ochrona zapachu w świetle brytyjskiego prawa jest niemal niemożliwa – zapachów nie da się jednoznacznie opisać graficznie, a więc nie można ich zarejestrować jako znak towarowy.

Ochrony nie daje także prawo patentowe. Jak wyjaśnia Eloise Harding z kancelarii Mishcon de Reya w rozmowie z brytyjskim Guardianem, perfumy rzadko spełniają warunek „kroku wynalazczego”, niezbędnego do uzyskania patentu. Co więcej, nawet gdyby taki patent został przyznany, po 20 latach formuła staje się publiczna. Tymczasem producenci tańszych wersji perfum coraz częściej sięgają po techniki takie jak chromatografia gazowa-spektrometria mas (GCMS), by rozłożyć oryginalne zapachy na czynniki pierwsze i stworzyć ich tańsze kopie – często z użyciem mniej szlachetnych składników.

Rynek perfum w Wielkiej Brytanii osiągnął wartość 1,74 miliarda funtów w 2024 roku, a według prognoz firmy badawczej Mintel do 2029 roku przekroczy 2 miliardy. W ankiecie przeprowadzonej wśród 1 435 osób, aż 18 proc. tych, którzy jeszcze nie kupili „dupe perfum”, przyznało, że są nimi zainteresowani. Ekspertka Mintel, Dionne Officer, zauważa, że młodsze pokolenia, wychowane w czasach kryzysów gospodarczych i wszechobecnego fast fashion, nie widzą nic złego w kupowaniu imitacji. Wręcz przeciwnie – umiejętność znalezienia okazji i tańszej wersji luksusu postrzegana jest dziś jako przejaw sprytu, a nie wstydliwego kompromisu.

ZOBACZ KOMENTARZE (0)
StoryEditor
Rynek i trendy
22.04.2025 09:35
Wzrost wartości perfum wycofanych z rynku – rynek kolekcjonerski profesjonalizuje się
Valeria Boltneva via Pexels

Rynek perfum vintage i wycofanych z produkcji rozwija się dynamicznie, mimo braku oficjalnych danych dotyczących jego wielkości. Mathieu Iannarilli, paryski handlarz rzadkimi zapachami, od 2007 roku specjalizuje się w poszukiwaniu unikalnych flakonów dla klientów gotowych zapłacić od 150 euro do ponad 3 000 euro za butelkę.

Jak donosi Financial Times, osoby wierne jednemu zapachowi, po jego wycofaniu czują się „osierocone zapachowo” i są gotowe na wiele, by odzyskać swoją olfaktoryczną tożsamość. Na eBayu można znaleźć ponad 50 000 wyników po wpisaniu hasła „discontinued fragrances”, a ceny potrafią być astronomiczne – Tom Ford Amber Absolute kosztuje nawet 4 300 dolarów, a Vivienne Westwood Boudoir – 2 784 dolary.

Jednym z czynników napędzających ten rynek są tzw. „flankery”, czyli limitowane wariacje klasycznych zapachów. Dla kolekcjonerów stanowią one nie lada gratkę – np. Estée Lauder Sensuous Noir z 2008 roku osiąga na eBayu cenę 265 funtów, a Thierry Mugler A*Men Pure Malt z 2009 roku przekracza 600 funtów. Do wzrostu cen przyczyniają się również zakończenia licencji zapachowych lub bankructwa marek – ceny perfum marek takich jak Vivienne Westwood czy Stella McCartney potroiły się po ich wycofaniu z rynku perfumeryjnego.

Ceny vintage’owych zapachów są windowane również przez prestiż i historię producentów. Klasyki od marek takich jak Guerlain są poszukiwane zarówno przez osoby, które chcą je nosić, jak i kolekcjonerów. Flakon Guerlain Djedi może osiągnąć wartość ponad 3 000 euro. Co więcej, zapotrzebowanie nie ogranicza się do segmentu luksusowego – przykładem może być Ultima II Sheer Scent od Revlon, który od 1990 roku pozostaje ulubionym zapachem matki krytyka mody FT, Alexandra Fury’ego, mimo że został wycofany z produkcji już na początku lat 2000.

Zmiany w regulacjach unijnych dotyczących składników kosmetycznych również miały wpływ na rynek – od początku lat 2000 wiele zapachów zostało przeformułowanych, często ku niezadowoleniu wiernych użytkowników. W efekcie rośnie popyt na starsze wersje tych samych perfum. Aimee Majoros, kolekcjonerka zapachów z Nowego Jorku, wspomina, że jej butelka Mitsouko Guerlain z lat 70. pachnie zupełnie inaczej – i lepiej – niż obecna wersja. „Najlepszy zapach, jaki kiedykolwiek poczułam, to próbka L’Air du Temps od Nina Ricci z lat 60.” – dodaje. W społeczności miłośników perfum frustracja związana z reformulacjami jest zjawiskiem powszechnym.

ZOBACZ KOMENTARZE (0)
25. kwiecień 2025 15:48