StoryEditor
Surowce
21.10.2024 11:42

Na plaże w Sydney trafiły tysiące czarnych kulek z chemikaliami - to prawdopodobnie odpady z produkcji kosmetyków lub środków czystości

Tajemnicze kulki okazały się być resztkami substancji wykorzystywanych przy produkcji kosmetyków lub środków czystości. / @JHH_ via X

W sobotę ponownie otwarto plaże w Sydney, po tym jak władze usunęły z nich tysiące czarnych kulek zanieczyszczeń, które pojawiły się na wybrzeżu. Testy wykazały, że kulki składają się z substancji chemicznych podobnych do tych stosowanych w kosmetykach i środkach czyszczących.

Od wtorku na plażach w Sydney, w tym na słynnej Bondi Beach, pojawiło się około 2 000 tajemniczych czarnych kulek, z których niektóre były wielkości piłeczki golfowej. Z powodu obaw o ich potencjalną toksyczność zamknięto osiem plaż, a władze podjęły szeroko zakrojoną akcję sprzątania. Obawy te okazały się częściowo uzasadnione, choć testy wykazały, że kule nie są groźne dla zdrowia, jeśli pozostają na piasku, ale nie powinno się ich dotykać.

Dyrektor wykonawczy Nowej Południowej Walii ds. Morskich, Mark Hutchings, w wydanym oświadczeniu poinformował, że kule składają się z kwasów tłuszczowych oraz chemikaliów podobnych do tych, które znajdują się w kosmetykach i środkach czyszczących, zmieszanych z niewielką ilością oleju napędowego. W piątek na plażach wciąż pojawiały się kolejne kule, choć w znacznie mniejszych ilościach. Władze zapewniły jednak, że sytuacja została opanowana, a plaże są bezpieczne dla odwiedzających.

Pomimo zakończenia pierwszego etapu czyszczenia, Nowopołudniowowalijskie władze ds. ochrony środowiska nadal badają źródło tych zanieczyszczeń. Jak stwierdził dyrektor wykonawczy EPA, Stephen Beaman, pochodzenie kul wciąż pozostaje zagadką i może zająć jeszcze kilka dni, zanim zostanie w pełni wyjaśnione. Podejrzewa się, że to wydarzenie to efekt zaniedbania którejś z firm produkujących kosmetyki lub/i środki czystości w rejonie.

Odpady produkcyjne z fabryk kosmetyków i środków czystości mogą trafiać do mórz i oceanów na różne sposoby. Najczęściej dzieje się to w wyniku niewłaściwego zarządzania ściekami przemysłowymi, które nie są odpowiednio oczyszczane przed ich odprowadzeniem do rzek i systemów kanalizacyjnych, a stamtąd przedostają się do wód przybrzeżnych. W niektórych przypadkach wycieki chemikaliów mogą wystąpić podczas transportu lub składowania odpadów, a także w wyniku awarii infrastruktury w zakładach produkcyjnych. Substancje te, często bogate w tłuszcze, detergenty i inne związki chemiczne, mogą następnie formować zanieczyszczenia, takie jak zaobserwowane czarne kule, które mogą przedostać się na wybrzeża, powodując zagrożenia ekologiczne i zdrowotne.

W ciągu ostatniej dekady miało miejsce kilka podobnych incydentów, w których zanieczyszczenia przemysłowe trafiały do mórz i oceanów. W 2018 roku na plażach francuskiego wybrzeża atlantyckiego odkryto tajemnicze kulki parafiny, które, jak później ustalono, pochodziły z nielegalnego zrzutu odpadów z tankowców. Ponadto w 2017 roku na plażach w Hongkongu odkryto granulki plastiku, które wyciekły do morza podczas burzy z tajwańskiego statku transportującego chemikalia. Każdy z tych incydentów miał poważny wpływ na środowisko oraz lokalną turystykę i rybołówstwo, podkreślając potrzebę skuteczniejszego monitorowania i egzekwowania przepisów ochrony środowiska.

Czytaj także: Minikosmetyki hotelowe zostaną zakazane w ramach inicjatywy ekologicznej UE

ZOBACZ KOMENTARZE (0)
StoryEditor
Surowce
11.08.2025 14:54
TSUE utrzymuje unieważnienie klasyfikacji ditlenku tytanu jako podejrzanego czynnika rakotwórczego
Wyrok oznacza, że obecna klasyfikacja dwutlenku tytanu w tej formie przestaje obowiązywać i może zostać przywrócona jedynie po przeprowadzeniu nowego procesu regulacyjnego.Shutterstock

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) oddalił odwołania rządu Francji i Komisji Europejskiej, potwierdzając unieważnienie unijnej klasyfikacji proszkowego ditlenku tytanu jako podejrzanego czynnika rakotwórczego przy wdychaniu. Orzeczenie kończy kilkuletni spór dotyczący oceny ryzyka tej substancji i wskazuje na błędy w analizie naukowej, na której oparto decyzję regulacyjną.

Sprawa dotyczyła decyzji z 2020 roku, w której UE sklasyfikowała proszek ditlenku tytanu zawierający co najmniej 1 proc. cząstek o średnicy ≤10 μm jako substancję kategorii 2 – podejrzewaną o rakotwórczość drogą inhalacyjną. Podstawą tej oceny były ustalenia Komitetu ds. Oceny Ryzyka (RAC) Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA), który oparł się głównie na jednym badaniu inhalacyjnym na zwierzętach (Heinrich i in., 1995). Organizacje branżowe zakwestionowały tę metodologię, wskazując m.in. na błędne obliczenia dotyczące tzw. „przeciążenia płuc” oraz nieuwzględnienie efektu aglomeracji cząstek.

W 2022 roku Sąd UE uznał, że w ocenie RAC popełniono oczywiste błędy, m.in. nie biorąc pod uwagę wszystkich istotnych czynników naukowych, i unieważnił klasyfikację. Francja i Komisja Europejska odwołały się od tego wyroku, argumentując, że sąd przekroczył swoje uprawnienia w zakresie kontroli oceny naukowej. TSUE nie podzielił jednak tej opinii, potwierdzając, że Sąd UE działał w granicach prawa i zasadnie zakwestionował rzetelność analizy.

Wyrok oznacza, że dotychczasowa klasyfikacja ditlenku tytanu pozostaje nieważna, a ewentualne ponowne jej wprowadzenie wymaga przeprowadzenia nowego, pełnego procesu regulacyjnego. Sprawa stanowi istotny precedens, pokazując, że unijne sądy są gotowe szczegółowo weryfikować naukowe podstawy decyzji dotyczących klasyfikacji chemikaliów, zwłaszcza gdy mają one poważne skutki gospodarcze i prawne dla branż takich jak przemysł farb, tworzyw sztucznych czy kosmetyków.

ZOBACZ KOMENTARZE (0)
StoryEditor
Surowce
04.08.2025 13:35
Nadciąga kryzys na rynku oleju palmowego? Starzejące się plantacje zagrażają globalnym graczom na rynku kosmetycznym
Olej palmowy to składnik używany przez wiele marek kosmetycznych.Wikimedia Commons, Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International

Dylemat, z jakim boryka się wielu drobnych plantatorów w Azji Południowo-Wschodniej, to czarny sen wielu producentów kosmetyków: czy wymieniać stare drzewa palmowe, które coraz słabiej owocują, czy utrzymać bieżącą produkcję kosztem przyszłych zbiorów. To zjawisko o zasięgu kontynentalnym, które potencjalnie wpłynie na globalne ceny oleju palmowego. Obecnie ponad połowa światowej podaży olejów roślinnych pochodzi właśnie z tego surowca, z czego 85 proc. przypada na Malezję i Indonezję. Jednak w nadchodzących pięciu latach eksport z tych dwóch krajów może spaść nawet o 20 proc.

Jak pokazują dane uzyskane przez Reutersa, produkcja spowalnia, a dotychczasowe prognozy mogą być zbyt optymistyczne. W Malezji drobni plantatorzy odpowiadają za 40 proc. areału upraw palm olejowych. Wg ocen weteranów branży, Doraba Mistry’ego i M.R. Chandrana, ponad połowa drzew na malezyjskich plantacjach przekroczyła wiek maksymalnej wydajności, co znacznie odbiega od danych rządowych (36,2 proc.). Również w Indonezji sytuacja jest alarmująca – do października 2024 r. zrealizowano zaledwie 10 proc. celu z 2016 r., zakładającego odnowienie 2,5 mln hektarów do 2025 r.

Według szacunków bazujących na danych rządowych i branżowych, do 2030 r. łączny eksport oleju palmowego z Malezji i Indonezji może spaść do 37 mln ton – o jedną piątą mniej niż w 2024 r. W samym przypadku Indonezji przewiduje się spadek eksportu do 20 mln ton – niemal o jedną trzecią mniej niż rok wcześniej. Tymczasem światowy popyt na olej palmowy ma wzrosnąć do 2050 r. o 50 mln ton, co wymagałoby rocznego wzrostu produkcji na poziomie minimum 2 proc. Tymczasem obecna dynamika wskazuje na tempo zaledwie 1,5 proc. rocznie.

image

ÄIO otrzymało milion euro na przekształcanie odpadów przemysłowych w oleje kosmetyczne

Drobni rolnicy, z którymi rozmawiał Reuters, niechętnie decydują się na replantację. Ich głównym źródłem dochodu są dojrzałe drzewa, których usunięcie oznaczałoby utratę przychodów na 3–5 lat – czas niezbędny, by nowe sadzonki zaczęły owocować. Przykład przywoływany przez Reutersa w depeszy to 5-akrowa plantacja w stanie Johor opiera się głównie na drzewach sadzonych w latach 90. XX wieku. Niektórzy, jak właściciel 50-akrowej plantacji w Banting, zwracają uwagę także na brak siły roboczej i starzejących się właścicieli, których dzieci wyemigrowały do miast.

W Malezji wskaźnik replantacji wynosił średnio tylko 2 proc. rocznie przez ostatnie pięć lat – to połowa rządowego celu. Choć państwo oferuje dofinansowanie w postaci 50 proc. grantu i 50 proc. pożyczki, wielu rolników obawia się zadłużenia. W Indonezji finansowanie zostało podwojone w 2023 r., jednak wciąż wielu plantatorów nie spełnia warunków formalnych, by otrzymać środki. Na dodatek moratorium na wylesianie w Indonezji i ograniczenia dotyczące powierzchni uprawnej w Malezji uniemożliwiają znaczące zwiększenie areału nowych plantacji.

Problemy z replantacją i starzeniem się drzew już wpływają na rynek. W 2024 r. surowy olej palmowy handlowany był z premią $39/tonę względem oleju sojowego – rok wcześniej to olej palmowy był tańszy o 160 dolarów za tonę. Indie, największy importer na świecie, po raz pierwszy w historii ograniczą zakupy oleju palmowego na rzecz innych olejów roślinnych. Jeśli trend się utrzyma, świat może wkrótce stanąć przed rosnącym niedoborem oleju palmowego – kluczowego surowca dla przemysłu spożywczego, kosmetycznego i chemicznego.

ZOBACZ KOMENTARZE (0)
16. sierpień 2025 09:31