StoryEditor
Opakowania
14.10.2022 00:00

Ekoprojektowanie pozwoli opakowaniom z plastiku pozostać w obiegu zamiast trafiać na wysypisko

Kluczowym etapem, decydującym o wpływie środowiskowym opakowania, jest projektowanie. To ono warunkuje ilość i rodzaj zastosowanego materiału, możliwość ponownego użycia opakowania czy jego recykling. W celu zapewnienia najwyższych standardów projektowania opakowań, The Consumer Goods Forum (CGF) opracowało Złote Zasady Projektowania (ZZP). Na warunki polskie zaadaptował je Polski Pakt Plastikowy.

Złote Zasady Projektowania (ZZP), przygotowane przez The Consumer Goods Forum mają na celu zmianę sposobu projektowania opakowań, tak aby mogły pozostać w obiegu jak najdłużej. Ich wdrożenie ma zapewnić eliminację opakowań nadmiernych, wzrost przydatności opakowań do recyklingu i, w konsekwencji, wzrost poziomów recyklingu.

– Nadmierne wykorzystanie opakowań z tworzyw sztucznych oraz nieefektywne zagospodarowanie odpadów opakowaniowych stanowi dziś ogromne wyzwanie z punktu widzenia ochrony środowiska. Jednocześnie można wskazać wiele korzyści przemawiających za stosowaniem opakowań z tworzyw sztucznych, takich jak niska masa, bardzo dobre właściwości barierowe (ważne m.in. w przemyśle kosmetycznym) czy stosunkowo niewielkie koszty wytworzenia – czytamy we wstępie do „9 Złych Zasad Projektowania”, polskiej adaptacji ZZP, przygotowanej przez Polski Pakt Plastikowy.   

Czytaj też: Jakub Tyczkowski, Rekopol: Opakowania z tworzyw sztucznych mogą być ekologiczne. Nawet bardziej niż szkło lub kartoniki

ZZP określają jasne ramy, umożliwiające rozwój innowacji i wdrażanie ambitnych działań, dzięki którym do końca 2025 roku masa tworzyw sztucznych wykorzystywanych w opakowaniach zmaleje, a poziom recyklingu wzrośnie.

– Wierzymy, że wdrożenie Złotych Zasad Projektowania na polskim rynku pozwoli na znaczne ograniczenie wykorzystania tworzyw sztucznych oraz poprawi funkcjonowanie systemu zagospodarowania odpadów opakowaniowych, w pełnej synergii z działaniami podejmowanymi globalnie – piszą autorzy publikacji „9 Złych Zasad Projektowania”.

Czytaj też: Powołano Polski Pakt Plastikowy. To część globalnej inicjatywy

Dla przemysłu kosmetycznego najistotniejszą jest zasada nr 7, czyli „Zwiększenie przydatności do recyklingu opakowań sztywnych HDPE I PP”. Materiały te są wykorzystywane w produkcji większości butelek, tubek i pojemników na środki czystości i kosmetyki. HDPE to polietylen wysokiej gęstości, który jest uznawany za jedno z dwóch najbezpieczniejszych dla nas tworzyw (obok PET). Natomiast PP to polipropylen, również uznawany za tworzywo obojętne fizjologicznie pod warunkiem nie podgrzewania go do bardzo wysokich temperatur, które powodują jego szybki rozkład.

Opakowania sztywne HDPE i PP są poddawane recyklingowi w praktyce i na dużą skalę na wielu rynkach. W UE poziomy recyklingu pokonsumenckiego HDPE i PP wynosi odpowiednio 64 i 42 proc.  

– W Polsce brakuje danych potwierdzających, że opakowania te osiągnęły próg recyklingu 30 proc., jednak zidentyfikowano sortownie odpadów, które odseparowują opakowania HDPE i PP ze strumienia odpadów komunalnych, a także instalacje poddające je recyklingowi mechanicznemu – podaje Polski Pakt Plastikowy w swojej publikacji.

Organizacja rekomenduje zwiększenie przydatności tych opakowań do recyklingu, co w efekcie pozwoli na zwiększenie dostępności recyklatu tych surowców. W tym celu firmy powinny zrezygnować ze stosowania butelek polipropylenowych (PP) barwionych w masie oraz naklejania na nie etykiet PETG z klejem nierozpuszczalnym w wodzie. Zamiast tego butelki powinny być transparentne i zawierać dodatek recyklatu rPP oraz monomateriałowy dozownik. Natomiast etykiety PP powinny być przylepiane za pomocą kleju rozpuszczalnego w wodzie.

Inne zasady ekoprojektowania rekomendowane przez Polski Pakt Plastikowy to:

ZOBACZ KOMENTARZE (0)
StoryEditor
Opakowania
12.09.2025 10:33
Nowy trend w opakowaniach: aplikatory błyszczyków typu „doughnut”
Nowy, popularny typ opakowania może zawojować branżę.Alibaba

Rok 2025 przynosi niespodziewany zwrot w kategorii makijażu ust. Obok dominujących balsamów i glaze’ów o błyszczących, nawilżających formułach oraz coraz szerszej gamie odcieni i smaków, uwagę konsumentów przyciąga nowy typ aplikatora – tzw. końcówka „doughnut”.

Wykonana z silikonu i termoplastycznego poliuretanu (TPU), ma formę małego pierścienia. Jej sprężysta, miękka struktura zapewnia wrażenie poduszki, która „otula” usta podczas aplikacji, co dodatkowo wpisuje się w trend produktów o sensorycznym, wręcz ASMR-owym charakterze. Rozwiązanie to jako pierwsza zastosowała koreańska marka Laneige w produkcie Glaze Craze Tinted Lip Serum. W krótkim czasie końcówka „doughnut” stała się wiralowym hitem, wzbudzając zainteresowanie wśród fanów balsamów do ust na całym świecie. Oryginalna forma aplikatora, połączona z modą na zabawne, wielozmysłowe doświadczenia beauty, przełożyła się na szybki wzrost popularności produktu w mediach społecznościowych.

Zastosowanie TPU ma kluczowe znaczenie dla funkcjonalności nowego aplikatora. Tworzy ono elastyczną, gładką membranę, która otacza silikonową strukturę, dzięki czemu końcówka zachowuje swój kształt, nie tracąc jednocześnie sprężystości. To techniczne rozwiązanie pokazuje, jak duże znaczenie mają innowacje materiałowe i sensoryczne w budowaniu konkurencyjności w kategorii makijażu ust – jednej z najszybciej rozwijających się w 2025 roku.

Według zespołu ds. innowacji produktowych Laneige, nowatorskie rozwiązanie opiera się na zmianie standardowego kształtu aplikatora, dotychczas znanego głównie w wersji ściętej, silikonowej końcówki. – Poszliśmy o krok dalej i dostosowaliśmy formę do koncepcji „doughnut”, co okazało się spójne nie tylko z walorami smakowo-zapachowymi, ale także z doświadczeniem użytkownika – wyjaśnia Gina Kong, Senior Manager w Laneige. Opakowania tego typu znalazły się już w ofertach producentów na całym świecie.

ZOBACZ KOMENTARZE (0)
StoryEditor
Opakowania
05.09.2025 13:41
System kaucyjny: technologia i emocje konsumentów
Bartosz Sosnówkafot. J. Prondzyński

Nawet jeszcze przed oficjalnym startem systemu kaucyjnego w Polsce widać, jak wiele emocji i pytań budzi to rozwiązanie. Jedni traktują je jako długo oczekiwany krok w stronę bardziej nowoczesnej gospodarki obiegu zamkniętego, inni podchodzą z rezerwą, obawiając się dodatkowych obowiązków. Obie reakcje są naturalne, dotyczą bowiem projektu, dotykającego codziennych nawyków milionów konsumentów.

W takiej sytuacji kluczowa staje się nie tylko sprawna logistyka czy infrastruktura, ale przede wszystkim – komunikacja i dialog.

System kaucyjny nie działa w próżni. To nie tylko kwestia butelki czy puszki oddanej do sklepu w zamian za symboliczną złotówkę. Warto pamiętać, że dla części osób nowy system może być intuicyjny, ale dla innych – budzić niepewność. To właśnie w takich momentach edukacja staje się narzędziem przełamywania barier.

Nie chodzi jednak o jednorazowe akcje informacyjne. Budowanie świadomości to proces długotrwały, wymagający konsekwencji i cierpliwości. Obywatele muszą wiedzieć, które opakowania podlegają kaucji, gdzie je zwrócić i jak wygląda procedura. Ale potrzebują też czegoś więcej – zrozumienia sensu całego systemu. Dlaczego warto zadać sobie ten niewielki trud? Co zyskuje każdy z nas, a co cała wspólnota? Dopiero odpowiedzi na te pytania przekładają się na trwałą zmianę zachowań – mówi Bartosz Sosnówka, partner zarządzający w 2pr, doradca Grupy COMP.

image

Rossmann rezygnuje z napojów sprzedawanych w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym

Jego zdaniem, doświadczenia krajów, które wprowadziły system kaucyjny wcześniej pokazują, że samo ustawowe zobowiązanie nie wystarcza. – W Niemczech czy krajach skandynawskich na równi z inwestycjami w automaty do zbiórki postawiono na edukację i jasny przekaz. Dzięki temu mieszkańcy rozumieli, po co ten system istnieje i łatwiej włączali go w swoje codzienne życie. Podobna droga stoi dziś przed Polską – podkreśla Bartosz Sosnówka.

Istotne jest także to, że komunikacja nie powinna być jednolita. Inaczej mówi się do młodych ludzi, którzy na co dzień korzystają z aplikacji mobilnych, a inaczej do osób starszych, dla których najważniejszy będzie osobisty kontakt i możliwość zadania pytań w sklepie. 

Równie ważne jest dotarcie do mieszkańców mniejszych miejscowości, gdzie dostęp do infrastruktury może być ograniczony. Uniwersalny komunikat nie wystarczy – potrzebne są różnorodne formy przekazu, dopasowane do odbiorców.

Dialog z obywatelami to fundament powodzenia systemu. Konsumenci nie powinni czuć się pozostawieni sami sobie z pytaniami czy wątpliwościami. Transparentna komunikacja, jasne procedury i szybkie reagowanie na pojawiające się nieporozumienia mogą decydować o tym, czy system zyska poparcie, czy spotka się z krytyką. Warto pamiętać, że zaufanie buduje się stopniowo – i łatwo je utracić, jeśli zabraknie konsekwencji w przekazie.

image

Super-Pharm pozostaje przy napojach i wchodzi do systemu kaucyjnego

System kaucyjny w Polsce to nie tylko wyzwanie środowiskowe, ale i komunikacyjne. To sprawdzian, czy potrafimy prowadzić otwarty dialog, odpowiadać na obawy i budować świadomość opartą na faktach, a nie na półprawdach czy plotkach. Jeśli uda się stworzyć atmosferę współodpowiedzialności i zrozumienia, nowe rozwiązanie może stać się naturalną częścią codzienności – podobnie jak selektywna zbiórka odpadów, która jeszcze kilkanaście lat temu była dla wielu nowością – podsumowuje Bartosz Sosnówka.

Ostatecznie bowiem system kaucyjny to nie tylko infrastruktura, przepisy czy logistyka. To wspólny projekt społeczny, który wymaga czegoś więcej niż ustawowych zapisów – wymaga rozmowy z ludźmi, edukacji i cierpliwego tłumaczenia. Bez tego trudno oczekiwać, że stanie się trwałym elementem kultury ekologicznej w Polsce.

Marzena Szulc
ZOBACZ KOMENTARZE (0)
16. wrzesień 2025 04:32